Według różnych statystyk na anoreksję choruje nawet 1-2 % populacji osób dorosłych na świecie, podczas gdy to zjawisko u młodzieży może być kilka razy częstsze (4-5%). Z kolei bulimia, nazywana także „żarłocznością psychiczną” – skupiająca się na nadmiernej kontroli masy ciała i niejednokrotnie na zagrażających zdrowiu zachowaniach żywieniowych – może dotykać nawet 1,5 % kobiet na całym świecie (ponieważ to właśnie kobiety cierpią na nią znacznie częściej od mężczyzn). Czym są same w sobie zaburzenia odżywiania? To nic innego jak zaburzenia łaknienia na poziomie psychicznym – doprowadzające często do pogorszenia ogólnego stanu zdrowia osoby chorej.
Symptomy, które powinny nas zaniepokoić to między innymi zmiana zachowań związanych ze spożywaniem posiłków (na przykład unikanie obiadów z rodziną), nagłe rozpoczęcie uprawiania intensywnej aktywności fizycznej) czy niewybredne komentarze na swój własny temat – ze szczególnym uwzględnieniem sylwetki i wagi.
Symptomy, które powinny nas zaniepokoić to między innymi zmiana zachowań związanych ze spożywaniem posiłków (na przykład unikanie obiadów z rodziną), nagłe rozpoczęcie uprawiania intensywnej aktywności fizycznej) czy niewybredne komentarze na swój własny temat – ze szczególnym uwzględnieniem sylwetki i wagi.
Kto choruje na zaburzenia odżywiania?
Choć zaburzenia odżywiania w dużej mierze mogą kojarzyć się z walczącymi o smukłą sylwetkę nastolatkami – dotykają osoby w każdym wieku, również kobiety w czasie okołomenopauzalnym.
Jak podaje serwis internetowy czasopisma „Menopause” należącego do The North American Menopause Society (Północnoamerykańskiego Towarzystwa Mezopauzy) - istnieją pewne dowody potwierdzające pogląd, że kobiety właśnie w tym okresie mają najwyższe wskaźniki rozregulowanych zachowań żywieniowych (np. nadmierne kontrolowanie wagi, objawiające się regularnym liczeniem kalorii lub spożywaniem dietetycznych pokarmów).
Jak podaje serwis internetowy czasopisma „Menopause” należącego do The North American Menopause Society (Północnoamerykańskiego Towarzystwa Mezopauzy) - istnieją pewne dowody potwierdzające pogląd, że kobiety właśnie w tym okresie mają najwyższe wskaźniki rozregulowanych zachowań żywieniowych (np. nadmierne kontrolowanie wagi, objawiające się regularnym liczeniem kalorii lub spożywaniem dietetycznych pokarmów).
W nowym badaniu, które miało na celu zbadanie struktury objawów zaburzeń odżywiania - szczególnie w okresie okołomenopauzalnym i wczesnym okresie pomenopauzalnym - naukowcy wykorzystali modele statystyczne analizy sieci, aby porównać strukturę i znaczenie określonych objawów zaburzeń odżywiania na różnych etapach reprodukcyjnych. Chociaż przyznają, że konieczne są większe badania z tą niedostatecznie reprezentowaną populacją kobiet – uważają, iż badanie potwierdza, że niezadowolenie z obrazu ciała jest kluczowym czynnikiem ryzyka zaburzeń odżywiania w ciągu całego życia, szczególnie w wieku średnim.
Wyniki badań opublikowano w artykule "Analiza sieciowa objawów zaburzeń odżywiania u kobiet w okresie okołomenopauzalnym i wczesnym okresie pomenopauzalnym".
- Badanie to pokazuje, że - podobnie jak w badaniach na młodych dorosłych - niezadowolenie z obrazu ciała pozostaje podstawową cechą patologii zaburzeń odżywiania u kobiet w wieku średnim. W szczególności strach przed przybraniem na wadze i utratą kontroli nad nawykami żywieniowymi są głównymi objawami zaburzeń odżywiania w okresie okołomenopauzalnym i wczesnym okresie po menopauzie. Odkrycia te mogą pomóc w ukierunkowaniu strategii leczenia zaburzeń odżywiania u kobiet w wieku średnim - mówi dr Stephanie Faubion, dyrektor medyczny NAMS.
Zaburzenia odżywiania – jak z nimi walczyć?
W przypadku zaobserwowania zaburzeń u siebie lub kogoś bliskiego – warto zwrócić się o pomoc do psychologa bądź psychodietetyka. Z całą pewnością nie należy bagatelizować pierwszych sygnałów – a do tematu zaburzeń podejść zadaniowo.
- To, co zalecam pacjentom, u których podejrzewam zaburzenia odżywiania to szereg ogólnych badań, mających na celu sprawdzenie stanu zdrowia – mówi Sandra Kania, dietetyk – Temat jest bardzo obszerny i trudny – na tyle, że nie zawsze uda się samemu sobie z nim poradzić. Często dobrym rozwiązaniem na wyjście z zaburzeń odżywiania jest przekucie silnej potrzeby kontroli na coś innego niż kalorie – na przykład nowe hobby. Kluczowe jest też wsparcie bliskich i przyjaciół. Odbudowa pozytywnej relacji z jedzeniem jest bardzo ważną kwestią – tak, aby móc podchodzić do spożywania posiłków naturalnie, bez oceny czy dany produkt jest dobry czy zły. W wychodzeniu z zaburzeń odżywiania pomoże też sport oraz unikanie potraw, które wywołują w nas niepożądane odruchy i dolegliwości. W tym czasie szczególnie warto postawić na zdrową, ekologiczną żywność i naturalne, wzmacniające od wewnątrz organizm suplementy. Pamiętajmy, że – niezależnie od wieku - z zaburzeń odżywiania da się wyjść. Ważne, by nie bać się prosić o pomoc specjalisty i najzwyczajniej w świecie pozwolić sobie pomóc.
Źródło:
Północnoamerykańskie Towarzystwo Menopauzy
https://www.sciencedaily.com/releases/2023/01/230118092038.htm
Źródło:
Północnoamerykańskie Towarzystwo Menopauzy
https://www.sciencedaily.com/releases/2023/01/230118092038.htm
